De meningen over Freek Rikkerink, de helft van het populaire duo Suzan & Freek, blijven verdeeld. Sinds zijn diagnose van ongeneeslijke longkanker is de zanger openhartig over zijn gevoelens en inzichten, en deelt hij deze regelmatig op het podium. Voor veel fans zijn deze momenten aangrijpend. Maar als je naar René van der Gijp luistert, merk je dat niet iedereen het op dezelfde manier beleeft. In de podcast KieftJansenEgmondGijp laat hij geen misverstand bestaan over zijn kijk op de emotionele speeches van Freek.
Van ontroering naar ongemakkelijk lachen
Tijdens de aflevering vertelt René hoe zijn beleving is veranderd. In het begin voelde hij zich geraakt door de openhartigheid van Freek, maar dat gevoel sloeg na verloop van tijd om.
“Op een gegeven moment ben ik ontroerd, en dan op een gegeven moment ontroert het me nog maar een beetje, en dan op een gegeven moment gaat het op m’n lachspieren werken,” zegt hij letterlijk.
Zijn opmerking komt niet uit het niets. Sinds Freek met zijn ziekte naar buiten trad, opent hij shows vaak met persoonlijke boodschappen en adviezen over het leven. Dat raakt veel mensen, maar volgens René wordt het met de tijd iets te veel.
‘Zeg je baan op’ stuit op onbegrip
Een specifiek moment dat René benoemt, is de oproep van Freek aan zijn publiek om niet langer werk te doen waar je ongelukkig van wordt. “Zeg je baan op,” riep Freek tijdens een optreden. Voor hem is die boodschap logisch vanuit zijn perspectief: het leven is te kort om vast te zitten in een ongelukkig bestaan.
René ziet dat anders. “Er zijn ook mensen die drie jaar bezig zijn om een baan te krijgen. Die hebben ’m eindelijk, en die horen dan Freek…” zegt hij, waarna hij het nauwelijks droog kan houden van het lachen. De boodschap van Freek mist volgens hem de realiteit waarin veel mensen dagelijks leven.
Ook bekende Nederlanders nemen alles te serieus
Wat René minstens zo opvallend vindt, is dat volwassen BN’ers meegaan in Freeks boodschap zonder enige relativering. Tijdens een aflevering van Shownieuws hoorde hij mensen als Patty Brard en Ronald Molendijk op ernstige toon zeggen: “Zo zie je maar, het leven kan in één keer…” Dat stuit bij hem op weerstand.
Hij vindt het logisch dat mensen sterven; dat hoort bij het leven. “We weten toch allemaal, vanaf dat we heel jong waren, dat we uiteindelijk allemaal eindigen met een steen boven ons hoofd?” zegt hij nuchter. Collega Michel van Egmond probeert nog te nuanceren, maar merkt dat René vooral wil benadrukken dat je het leven ook met humor en realisme moet kunnen bekijken.
Een publiek proces van ziekte en doorzettingsvermogen
Eind mei kwam het verdrietige nieuws naar buiten: Freek lijdt aan uitgezaaide longkanker en is ongeneeslijk ziek. “Door deze uitzaaiingen is er geen kans meer op genezing,” liet het duo weten via sociale media. In eerste instantie besloten Suzan en Freek om per direct te stoppen met optreden.
Toch krabbelden ze al snel terug, omdat het podium voor hen juist een plek van kracht en verbinding blijkt te zijn. Hun eerste optreden na de bekendmaking vond plaats tijdens Concert at Sea. Inmiddels staan ze weer op podia door het hele land, waaronder Paleis Soestdijk.
Tussen bewondering en nuchterheid
De situatie rondom Freek roept diepe emoties op bij fans, collega’s en publiek. Tegelijk laat René van der Gijp zien dat er ook ruimte mag zijn voor een andere kijk. Zijn nuchtere houding botst met de golf van sentiment, maar geeft ook stof tot nadenken. Niet iedereen raakt op dezelfde manier.
En juist die verschillen maken duidelijk dat emoties persoonlijk zijn – of je nu op het podium staat, of aan de zijlijn toekijkt met een kritische blik.
