De spanning in de rechtszaal rond de zaak tegen Marco Borsato bereikte dinsdag een nieuw hoogtepunt. Tijdens zijn pleidooi nam advocaat Geert-Jan Knoops niet alleen het Openbaar Ministerie op de korrel, maar ook misdaadjournalist John van den Heuvel. Volgens de verdediging heeft Van den Heuvel een “dubieuze rol” gespeeld bij het tot stand komen van de aangifte tegen de zanger. Wat begon als een strafzaak tegen een artiest, is intussen uitgegroeid tot een botsing tussen justitie, media en publieke opinie.
Beschuldigingen van beïnvloeding
Knoops stelde dat er sprake is geweest van “sturing en beïnvloeding” bij de aangifte. Hij baseerde zich op een rapport van rechtspsycholoog Peter van Koppen, die concludeerde dat rechercheurs destijds te weinig kritisch doorvroegen bij de aangeefster. Van Koppen stelde vast dat er aanwijzingen zijn dat de journalist te veel betrokken was bij de totstandkoming van de aangifte.
De advocaat wees erop dat het politieonderzoek niet heeft uitgezocht hoe het contact tussen Van den Heuvel en de aangeefster precies verliep. Ook vroeg men volgens hem niet waarom Marco Borsato nauwelijks voorkomt in haar dagboek, terwijl zij beweerde dat het misbruik jarenlang duurde. Volgens Knoops duidt dit op een vorm van beïnvloeding door Van den Heuvel, die volgens hem zelfs suggesties zou hebben gedaan over de formulering van de aangifte.
“Ik moest duidelijk zeggen dat er sprake was van een penis”
De rechtszaal bleef muisstil toen Knoops een passage voorlas uit de verklaring van de aangeefster. Daarin beweerde zij dat Van den Heuvel haar had aangemoedigd om explicieter te zijn over het vermeende misbruik. “Ik moest duidelijk zeggen dat er sprake was van een penis,” citeerde de advocaat.
Volgens Knoops bewijst dit dat Van den Heuvel haar verklaring heeft beïnvloed en daarmee de geloofwaardigheid van de aangifte heeft ondermijnd. Hij voegde toe dat de journalist de vrouw ook zou hebben geadviseerd om een foto van haar samen met Borsato in een tourbus te tonen als bewijs. Knoops noemde dat “geen journalistieke begeleiding, maar directe inmenging in een juridisch proces.”
Gesprek tussen moeder en dochter roept nieuwe vragen op
Een ander opvallend punt in het pleidooi was een opgenomen gesprek tussen de moeder van het slachtoffer, Nathalie Thielen, en haar dochter Asmara. Dat gesprek vond plaats vier dagen vóór de aangifte. Daarin zou de moeder hebben gezegd: “Marco heeft jou geleerd dat je door middel van seks liefde kan krijgen.” Volgens Knoops wijst dat erop dat het verhaal niet spontaan is ontstaan, maar mogelijk is geconstrueerd.
De advocaat stelde verder dat de aangifte mede werd beïnvloed door gesprekken met Van den Heuvel en door mediaberichten die op dat moment rondgingen. Volgens hem is er sprake van een samenspel tussen emoties, media en beïnvloeding, wat het zuivere verloop van de aangifte zou hebben vertroebeld.
“Er waren helemaal geen andere meisjes”
Knoops betwistte ook het beeld dat het vermeende slachtoffer pas later durfde te spreken uit angst voor de financiële situatie van haar moeder. Volgens hem kwam de aangifte pas nadat de vrouw was overtuigd dat Borsato meerdere slachtoffers zou hebben gemaakt. “Er waren helemaal geen andere meisjes,” stelde de advocaat met nadruk. Hij betoogde dat de aangifte werd versterkt door geruchten en media-aandacht, niet door feiten.
De verdediging probeert hiermee twijfel te zaaien over de betrouwbaarheid van de verklaring van Asmara. Door de rol van Van den Heuvel centraal te stellen, wil Knoops aantonen dat de rechtsgang mogelijk is beïnvloed door externe partijen.
Reactie van John van den Heuvel
De journalist reageerde eerder via zijn column in De Telegraaf op de kritiek van Knoops. Hij noemde de strategie van de verdediging “zelden geziene aanvallen op een aangeefster in een zedenzaak.” Volgens Van den Heuvel overschrijdt de aanpak van de advocaat “de grenzen van wat toelaatbaar is” en kan dit toekomstige slachtoffers afschrikken om aangifte te doen.
Hij schreef: “Deze tactiek is grensoverschrijdend en gevaarlijk voor de geloofwaardigheid van toekomstige zedenzaken.” Van den Heuvel benadrukte dat hij enkel slachtoffers begeleidt en steunt, en dat zijn rol altijd journalistiek van aard is geweest.
Heftige reacties na RTL-uitzending
De discussie laaide opnieuw op nadat Van den Heuvel donderdagavond bij RTL Boulevard reageerde op de uitlatingen van Knoops. Binnen korte tijd gingen hashtags als #Borsatozaak en #VanDenHeuvel trending. De meningen bleven fel verdeeld: een deel van het publiek prees de advocaat voor zijn scherpe analyse, terwijl anderen hem verweten dat hij het slachtoffer opnieuw beschadigde.
Ook bekende Nederlanders, juristen en mediaprofessionals mengden zich in het debat. Sommigen spraken van “onprofessionele betrokkenheid” van Van den Heuvel, terwijl anderen hem verdedigden als een journalist die slachtoffers helpt in een moeilijke periode.
De dunne lijn tussen journalistiek en justitie
De zaak legt een fundamentele kwestie bloot: waar ligt de grens tussen journalistieke betrokkenheid en juridische beïnvloeding? Van den Heuvel stelt dat hij enkel steun bood, maar Knoops waarschuwt voor een gevaarlijke vermenging van media en rechtspraak.
De zaak van Borsato maakt duidelijk hoe fragiel die grens is. Wanneer journalisten zich mengen in een aangifte, kunnen vragen ontstaan over objectiviteit en integriteit. Tegelijkertijd is de pers essentieel bij het blootleggen van misstanden. Die spanning tussen openbaarheid en rechtvaardigheid vormt het hart van de huidige controverse.
Verdeeld publiek en groeiend wantrouwen
Op sociale media is de verdeeldheid groot. Sommigen zien Knoops als verdediger van gerechtigheid en rechtsstatelijkheid, anderen beschuldigen hem van victim blaming. De maatschappelijke polarisatie rond deze zaak toont hoe diep het wantrouwen tegenover zowel justitie als media inmiddels is geworteld.
Het proces tegen Marco Borsato is uitgegroeid tot meer dan een juridische strijd. Het symboliseert een bredere discussie over macht, moraal en media. Terwijl de rechtbank zich buigt over bewijzen, wordt in de publieke arena een tweede rechtszaak gevoerd — één waarin emoties, meningen en belangen voortdurend botsen.
