De impact van een dronken bestuurder die met extreme snelheid reed, heeft geleid tot een tragedie waarbij een jonge moeder haar baby en zus verloor. Het ongeval in County Durham liet diepe littekens achter, niet alleen bij de betrokken familie maar ook bij de samenleving. Achter de statistieken van gevaarlijk rijgedrag schuilt een persoonlijk drama dat je niet snel vergeet.
Foto van snelheidsmeter vlak voor de fatale botsing
Darryl Anderson, 38 jaar, maakte een foto van zijn snelheidsmeter waarop 141 mijl per uur stond, slechts drie seconden voor de botsing. Zijn Audi Q5 reed op de A1 in County Durham toen hij achterop de Peugeot 308 van Shalorna Warner reed. Zij zat achter het stuur met haar acht maanden oude zoon Zackary en haar zus Karlene. Het gevolg was een fatale klap.
Baby uit autostoeltje geslingerd en moeder in wanhoop
De kracht van de botsing slingerde baby Zackary uit zijn autostoeltje naar de tegenoverliggende rijbaan. Shalorna, slechts 26 jaar oud, raakte in paniek en begon wanhopig te zoeken naar haar kind. Terwijl haar zus Karlene levenloos in de auto achterbleef, vond een vrachtwagenchauffeur het lichaam van Zackary langs de snelweg en riep naar haar waar hij lag.
Onbeschrijfelijk verlies voor jonge moeder
Shalorna omschreef hoe ze haar overleden baby van de weg moest oprapen. Ze knuffelde hem in een moment dat ze nooit zal vergeten. De klap had ook Karlene, 30 jaar en werkzaam als stewardess, het leven gekost. Beiden werden ter plekke doodverklaard rond 03.00 uur in de vroege ochtend van 31 mei 2024.
Anderson veroordeeld na gevaarlijk rijgedrag
Anderson werd in juli 2024 veroordeeld tot 17 jaar en drie maanden gevangenisstraf. Hij bekende twee gevallen van dood door gevaarlijk rijden. Zijn alcoholpromillage lag bijna drie keer boven de wettelijke limiet. Bij hem werd een lege wodkafles gevonden in het wrak. Bodycambeelden lieten zien dat hij nauwelijks berouw toonde en zijn gedrag bagatelliseerde tegenover de politie.
Doorgaan met grappen in het ziekenhuis
Zelfs in het ziekenhuis bleef Anderson onverschillig en maakte hij grappen tegen verpleegkundigen. Hij was die nacht net teruggekomen uit Turkije, waar hij een vakantie vol ruzies met zijn vrouw had gehad. Tegen een parkeerwachter zei hij zelfs op zoek te gaan naar een nieuwe vrouw in Bradford. Zijn toestand van dronkenschap verhinderde dat hij Shalorna’s auto opmerkte.
Minuten van paniek en machteloosheid
Shalorna vertelde dat ze na de botsing Karlene stil in de auto zag hangen, zonder enige reactie. Haar eerste gedachte was om haar baby te zoeken. Het autostoeltje werd later teruggevonden, volledig verpletterd, maar zonder Zackary. Het was een vrachtwagenchauffeur die uiteindelijk wees waar het lichaam van haar zoon lag. Deze momenten van machteloosheid achtervolgen haar nog dagelijks.
Het blijvende verdriet van een moeder
Shalorna beschreef Zackary als haar “rainbow baby”, het lichtpunt na een donkere periode. Zijn verlies en dat van haar zus hebben een onherstelbare leegte achtergelaten. Ze vertelde dat ze zich getraumatiseerd en gebroken voelt en vreest nooit meer een normaal leven te kunnen leiden. Elk mooi moment in de toekomst zal volgens haar overschaduwd worden door dit gemis.
Belangrijk bewijsmateriaal van politiehond en agent
Tijdens het onderzoek vond agent Dan Cuthbertson samen met zijn hond Louie Andersons telefoon. Op dit toestel stond de foto van de snelheidsmeter en bleken ook oproepen en berichten kort voor de crash. Deze vondst leverde cruciaal bewijs dat leidde tot Andersons veroordeling. Het rechercheduo werd later door Durham Police erkend met de Rising Star Award.
Geen rempoging voorafgaand aan de botsing
Analyse van de data wees uit dat Anderson niet heeft geremd. De foto toonde zelfs een rood waarschuwingslampje dat een botsing voorspelde. Toch hield hij zijn voet vol op het gaspedaal. Het versterkte het beeld dat de crash volledig te voorkomen was geweest, maar veroorzaakt werd door roekeloosheid en dronkenschap.
Afscheidswoorden en dubbele rouw
De ouders van Zackary spraken in hun eerbetoon woorden van liefde en spijt. Ze zeiden hoe oneerlijk het was dat hun vrolijke en levenslustige zoon niet mocht opgroeien. Voor Karlene volgden eveneens warme woorden, waarin haar rol als dochter, moeder, zus en vriendin werd herdacht. Een gezamenlijke uitvaart maakte de dubbele rouw extra zwaar voor Shalorna.
Pleidooi voor strengere straffen en rijverbod
Ondanks zijn veroordeling van ruim zeventien jaar kreeg Anderson een rijverbod van 21,5 jaar. Dat betekent dat hij ooit weer mag rijden. Shalorna startte daarom een petitie voor een levenslang rijverbod bij dodelijke ongelukken door gevaarlijk rijden. Haar inzet laat zien dat uit persoonlijk verlies soms de drang tot maatschappelijke verandering kan voortkomen.
