Al meer dan tien jaar werkt Leonie als zelfstandig schoonmaakster. In die jaren kwam ze werkelijk van alles tegen: keukens vol aangekoekte etensresten, badkamers met schimmel die zich als mos verspreidde, en vloeren waar je haast op vastplakte. Toch is er één situatie die haar steevast op de kast jaagt en waarop ze niet meer toegeeft: mensen die binnenshuis hun schoenen aanhouden.
‘Ik ben schoonmaakster, geen vuilnisvrouw’
“Na tien jaar verbaast niets me nog, behalve dit,” zegt Leonie beslist. “Ik snap gewoon niet dat mensen met vieze schoenen hun huis doorlopen. Dat is niet alleen smerig, maar ook ronduit respectloos.”
Volgens haar wordt er veel te luchtig gedaan over wat mensen onder hun schoenen meeslepen. “Hondenpoep, kauwgom, straatvuil, sigarettenpeuken… en dat dan midden door je woonkamer? Waar is het gezonde verstand gebleven?”
Voor Leonie is dit geen kleine irritatie. Het is voor haar een reden om een klant af te wijzen. “Als je bewust je huis vervuilt, ben ik niet degene die dat voor je gaat opruimen. Ik ben schoonmaakster, geen vuilnisvrouw.
Het minste wat je kunt doen is je schoenen uitdoen als ik kom schoonmaken.” Met de jaren is ze dan ook selectiever geworden in welke opdrachten ze aanneemt. “Huizen waar mensen binnenlopen met schoenen? Niet meer mijn probleem. Ik heb mijn grenzen, en daar wijk ik niet meer vanaf.”
Schoenen uitdoen is cultuur, maar ook logica
Leonie benadrukt dat het in veel culturen normaal is om bij de voordeur je schoenen uit te doen. “In landen zoals Japan en Zweden is dat vanzelfsprekend. Mensen begrijpen daar gewoon dat je daarmee vuil buiten houdt. Maar in Nederland lijkt het soms alsof we daar te eigenwijs voor zijn. Basisregels van hygiëne worden gewoon genegeerd.”
Wat haar het meest frustreert is niet alleen het gedrag, maar ook de reacties die ze soms krijgt. “Sommige mensen vinden me lastig, overdreven of ze zeggen dat ik ze voorschrijf hoe ze in hun eigen huis moeten leven.
Dat is niet zo. Ik geef alleen aan dat ik onder bepaalde omstandigheden niet werk. Dat is mijn recht, net zoals zij recht hebben op hun keuzes.”
Vaste klanten begrijpen haar beleid wél
Gelukkig krijgt Leonie ook begrip. Verschillende vaste klanten trekken automatisch hun schoenen uit als zij binnenkomt. “Zij vinden het juist fijn dat ik zulke duidelijke hygiëneregels hanteer. Ze zien dat niet als bemoeizucht, maar als professionaliteit. En eerlijk: dat zijn de klussen waar ik energie van krijg.”
Toch blijft het een terugkerende discussie. “Er zijn altijd mensen die volhouden dat ik me aanstel. Nou, prima. Dan zoeken ze een ander. Ik hoef niet alles te doen om klanten te behouden. Ik wil met respect behandeld worden.” Dat betekent voor haar: een schone basis om op te kunnen bouwen, geen vloer waar je eerst door de modder moet ploegen.
Meer bewustzijn, minder vuil in huis
Leonie hoopt dat meer mensen gaan nadenken over hun eigen gewoontes. Ze trekt een vergelijking die je aan het denken zet: “Zou je met je schoenen op je hoofdkussen willen staan? Nee toch?
Waarom dan wel over je tapijt lopen waar je kind op speelt of waar je zelf met blote voeten loopt?” Volgens haar is het tijd voor meer bewustwording. “We houden onze wc schoon, maar staan er niet bij stil dat onze schoenen misschien nog viezer zijn.”
Leonie is niet de enige die er zo over denkt. Online groeit het aantal stemmen dat pleit voor een schoenloos huishouden. Vooral vanwege jonge kinderen, huisdieren en allergieën zien steeds meer mensen het nut ervan in.
Toch blijft het een kwestie van gewoonte én houding. “Hygiëne is geen luxe,” besluit Leonie. “Het is een vorm van respect — voor je huis, je gezondheid én voor de mensen die het schoonhouden.”
